Przejdź do głównej zawartości

Wentyl bezpieczeństwa...

...w postaci mojego wyjścia z domu i robienia czegoś zupełnie innego niż w codzienności został dziś odwołany. Nie ukrywam, że złapałam lekkiego nerwa, wszakze wentyl to wentyl, no i może nie chodzi tu jedynie o moje bezpieczeństwo.  Dwie godziny w innym klimacie, wśród Lejdis i z realizacją własnego projektu to nie lada rarytas dla managera domu, ogarniacza dzieci i powierzchni plaskich, PR owca rodzinnego i dietetyka i  kucharza, ogrodnika hobbisty, cukiernika amatora i pełniącej funkcje katechety. Na szczęście kwestie garderoby rozwiązuje tzw Szop Prac z, a wiec cudowne ręce mojej Cierpliwszej połowy. 
Niestety mój kurs się dziś odwołał, i żeby nie rozniesc się oraz poza-się, podzialalam sobie w pracowni, choć częściowo zajelam i stół w jadalni.

Wszakże kierpce domagają się dopełnienia i jakiegoś folkowego akcentu. Co mi wyjdzie, wyszło, się stworzyło dla cierpliwych już niebawem..
Okoliczności wyżywania się twórczego w domu są mocno utrudnione...

Czekam te na  "poświętach" i jakieś wyjście z domu. Nocne.
Mężu, domagam sie!
Stanowczo.

Komentarze

  1. Podziwiam umiejętność szycia ubrań. Różne rzeczy potrafię. Nawet wielką serwetę na duży prostokątny stół na szydełku popełniłam. A kiedyś też haftem płaskim ukwieciłam obrus. Niemniej jednak ubrań szyć nie umiem. O.

    A wentyl bezpieczeństwa trzeba mieć. Choćby tylko po to, aby złapać dystans do codzienności.

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Nadzieja umiera ostatnia

"Kończy się tydzień, nie ma nadziei, że następny coś jeszcze zmieni..." zaśpiewał w roku 1988 słynny zespół Kult. W obecnej sytuacji wiele osób zmienia "tydzień" na "rok" i mocno pesymistycznym wzrokiem patrzy w bliższą czy dalszą przyszłość. A przecież nadzieja to jest jedyna co nam jeszcze pozostało po tym 2020 roku, który miał być taki pięknie jubileuszowy, okrągły i pełen fantastycznych wydarzeń. A okazał się jednym z tych, o których mówi "stare chińskie przekleństwo" - Obyś żył w ciekawych czasach. Niewątpliwie czas zarazy jest bardzo ciekawy. I niewątpliwie starzy Chińczycy mieli rację w ten sposób przeklinając swoich wrogów. Ostatnie 12 miesięcy (a nawet nieco mniej, zważywszy, że koronawirus dotarł do nas w okolicach wczesnej wiosny) przemodelowało w zasadzie wszystkie podstawy naszego życia i zmieniło nas na tylu poziomach, że aż trudno tutaj wszystkie te aspekty wymienić. Gospodarczo Europa prawie leży na łopatkach. Społecznie jesteśmy ...

Popolitykujmy

Kilka dni temu jechałem ze znajomym w dłuższą drogę i była okazja do pogadania o tym i owym. Takie trochę "nocne Polaków rozmowy" tyle że rano i w samochodzie, więc bez procentów. Tematów było dużo, ale oczywiście w końcu zeszło na politykę. Bo jakże by to było tak bez polityki w polskim gronie. A skoro polityka to wiadomo... narzekanie i psioczenie na polską, pożal się Boże, klasę polityczną, która z klasą to może ma wspólną jedynie nazwę, ewentualnie konto na "Naszej Klasie". I tak w trakcie głośnego zastanawiania się nad powodami obecnego spsienia, czy mówiąc delikatniej, zepsucia sceny politycznej skrystalizowała mi się taka myśl, która od dawna chodziła mi po głowie. Padło pytanie znajomego, dlaczego w latach 20-tych wszystkie, lub niemal wszystkie ważne parti...

6 lat później...

6 lat temu była niedziela i był to ostatni dzień wakacji dla Franka. W poniedziałek poszedł do nowej szkoły, poznał nowych kolegów i koleżanki, a my w lekkim stresie zastanawialiśmy się jak to będzie, jak sobie poradzi, jak chociażby się porozumie, bo przecież szkoła była irlandzka, a Franek prawie słowa po angielsku nie umiał. Oczywiście okazało się, że sobie poradził, po kilku godzinach wyszedł z klasy z uśmiechem i następnego dnia chciał wracać. No i do dziś nie wiemy kto przeżył większy stres, my czy on. Tak w skrócie wyglądał jeden z tych naszych "początków", kiedy 6 lat temu stawialiśmy pierwsze kroki na irlandzkiej ziemi jako imigranci. Ten właśnie dzień często mi się przypomina, kiedy teraz z tej samej klasy, w której Franek zaczynał przygodę ze szkołą w Irlandii, obieramy Zuzkę. Wtedy siedziała jeszcze w brzuchu u mamy zupełnie nieświadoma swojej przyszłości. Podobnie zresztą i my tej przyszłości byliśmy nieświadomi, nie mieliśmy pojęcia o tym co będziemy robić, gd...