Popolitykujmy

Kilka dni temu jechałem ze znajomym w dłuższą drogę i była okazja do pogadania o tym i owym. Takie trochę "nocne Polaków rozmowy" tyle że rano i w samochodzie, więc bez procentów.
Tematów było dużo, ale oczywiście w końcu zeszło na politykę. Bo jakże by to było tak bez polityki w polskim gronie. A skoro polityka to wiadomo... narzekanie i psioczenie na polską, pożal się Boże, klasę polityczną, która z klasą to może ma wspólną jedynie nazwę, ewentualnie konto na "Naszej Klasie". I tak w trakcie głośnego zastanawiania się nad powodami obecnego spsienia, czy mówiąc delikatniej, zepsucia sceny politycznej skrystalizowała mi się taka myśl, która od dawna chodziła mi po głowie. Padło pytanie znajomego, dlaczego w latach 20-tych wszystkie, lub niemal wszystkie ważne partie potrafiły jako tako współpracować dla dobra Polski, a teraz wszyscy skaczą sobie do gardeł i wyrywają co się da ze wspólnego dobra. I wtedy zrozumiałem, dlaczego dziś w Polsce politycy zajmują się nie tyle Polską i jej dobrem, a wymiernymi wartościami w postaci swoich portfeli i kont bankowych.
Sprawa wydaje się prosta. W latach 20-tych nie za bardzo mieli co kraść, bo po kasa nowego państwa świeciła pustkami i gdyby te "grosze", które w niej jeszcze były zostały rozkradzione, lub mówiąc delikatnie, wyprowadzone do prywatnych kieszeni, Polska zwyczajnie by nie przetrwała, nie byłaby w stanie obronić się przed bolszewickim najazdem ze wschodu i rosnącym zagrożeniem z zachodu, nie byłaby w stanie nawet powstrzymać narodowościowych ruchów odśrodkowych. I wydaje mi się że rozumieli to Piłsudski z Witosem i Dmowskim, i mimo dzielących ich różnic potrafili jakoś się dogadać, by to państwo jednak przetrwało. Sprowadzając to do najprostszych pojęć, Polska była dla nich najważniejsza. Czy chodziło im o to by była silna i rosła na chwałę, czy tyko o to żeby w budżecie było dużo pieniędzy które można podzielić między swoich, to sprawa drugorzędna. Im mimo wszystko chodziło o Polskę.
A dziś? Cóż, czy naprawdę mam wyjaśniać? Czy rozrastająca się z roku na rok administracja i coraz to nowe rządowe instytucje (czyt. fuchy dla rodziny i znajomych), czy rosnące wydatki na utrzymanie prawdziwej armii urzędników (znacznie liczniejszej niż ta prawdziwa armia), czy utrudnianie zwykłego życia prostym obywatelom i ułatwianie wszystkiego "swoim" pozwalają sądzić, że politycy w Polsce jeszcze pamiętają o Polsce i obywatelach tego kraju? Śmiem twierdzić, że nie.
I celowo nie piszę o żadnej konkretnej partii, bo dla mnie cała klasa polityczna jest zepsuta do cna, a uzdrowić ją może chyba tyko radykalna zmiana systemu. Oby taka nastąpiła jak najszybciej, oby wyszła temu kraju na dobre i oby nie było za późno.