Zdalny rok

Dokładnie 30 marca 2020, czyli 365 dni temu wysłałem z domu do pracy pierwsze depesze. Znaczy się, że dziś mija rok od chwili, kiedy przeszedłem na pracę zdalną. Od tamtego dnia fizycznie w swojej firmie pojawiłem się cztery razy (słownie: cztery) - raz z powodu awarii internetu w domu, raz z powodu swoich urodzin i dwa razy, żeby jakieś papiery przy okazji podpisać.

 Jak mi z tym rokiem?

Otóż zaskakująco chyba dobrze to znoszę. Szczerze mówiąc, nie narzekam. Trochę brakuje rozmów z kolegami i koleżankami, trochę brakuje tej atmosfery newsroomu, trochę brakuje bycia blisko ludzi, ale nie na tyle, żebym przedkładał to nad komfort pracy w domu, czasami w szlafroku, czasami z możliwością wyjścia na kawę na taras. No i codziennie oszczędzam ponad 2 godziny na dojazdy. Co z drugiej strony pozbawiło mnie tych dwóch godzin na czytanie książek, skutkiem czego liczba tych przeczytanych w ciągu ostatnich 12 miesięcy spadła drastycznie, bo w domu ciężej jest te dwie godziny wygospodarować. Nie, wcale nie narzekam. W zamian dostaję inne atrakcje w postaci grania z dziećmi, kawy z żoną, sprzątania kotłowni, wiercenia wiertarką i przybijania młotkiem czy innych prac domowych i ogrodowych, czy po prostu zwykłego odpoczynku.

A tak wygląda mój zawodowy bajzel, czyli stanowisko depeszowca IAR.

W ciągu tego roku w ramach rozwoju zawodowego sprawiłem sobie nowego laptopa. Zastąpił mi wysłużonego, prawie 9-letniego peceta, który chwilami nie wyrabiał przy jednoczesnym przeglądaniu agencji, mediów społecznościowych czy telewizji online i pisaniu, tudzież montowaniu dźwięków. Telefon wyposażyłem w aplikację do nagrywania rozmów, dzięki czemu nagrywam wszystko jak leci (lojalnie ostrzegam dzwoniących do mnie). I mogę teraz także stosować formułkę o nagrywaniu rozmowy podobną jak wszelkie banki i inne instytucje dzwoniące do mnie. Mogę, ale nie stosuję. Po co kogoś stresować, nie? 

Ogólnie okazuje się, że praca zdalna w radiu też jest możliwa. Jako pionier tego rozwiązania w swojej firmie służę teraz poradami tym, którzy decydują się na to rozwiązanie teraz z przymusu albo własnej woli. Szkoleń jeszcze nie prowadzę, ale kto wie... kto wie....

I tym samym trochę spełnia się moje marzenie o pracy z domu. Wprawdzie okoliczności może nie są takie, jak sobie wymarzyłem, ale cóż... nie można mieć wszystkiego. A że już kiedyś mi się zdarzyło przez wiele lat pracować w domu, to i wiem jak taką pracę zorganizować i specjalnie nie odczuwam psychologicznych skutków oddzielenia od reszty pracowników (którzy pracując niby-normalnie też muszą się izolować w osobnych pokojach).

W zasadzie ta praca zdalna to jedyny chyba pozytywny aspekt tego, co się dzieje w Polsce i na świecie przez ten ostatni rok. Jak na razie końca pandemii, a tym samym mojej pracy zdalnej, nie widać. Z jednej strony trochę to martwi, ale z drugiej - chętnie jeszcze jakiś czas posiedzę w domu.