W zasadzie to co napiszę za chwilę powinienem napisać już tydzień temu, ale... brak czasu, brak weny, przebrzydłe lenistwo... stara śpiewka.
Poprzedni weekend z wielu względów był pełen "pierwszych razów".
Franek po raz pierwszy wyjechał na harcerski biwak, na cały przedłużony weekend, a my korzystając z mniejszej liczby Futraków do ogarnięcia po raz pierwszy w Dniu Św. Patryka wyjechaliśmy z Waterford i paradę przeżyliśmy w Cork.
Frankowy biwak szykowany był już od dawna, a od jeszcze bardziej dawna cała drużyna harcerska w Waterford przygotowywała się do wspólnego wyjazdu. W piątkowe popołudnie ponad 30 dzieci wsiadło do autobusu i żegnane smutnymi, ale dumnymi spojrzeniami rodziców i rodzeństwa, ruszyło do ośrodka w Mount Mellary, by tam spędzić niezapomniany weekend.
W tym samym miejscu ci sami rodzice 3 dni później odbierali zgoła inne dzieci. Wymęczone nocnymi wartami i rajdami tak, że zasypiały niemal na stojąco, a jednocześnie szczęśliwe i gotowe choćby zaraz wracać na biwak.
Trochę więcej szczegółów przeczytacie w artykule Michała Kaliskiego, a z refleksji osobistych napiszę tyle, że harcerstwo trafiło się nam (a raczej Frankowi) w doskonałym momencie. Sam nigdy harcerzem nie byłem, ale widzę, że bycie nim naszemu 13-latkowi przynosi same plusy, kształtuje zainteresowania, tworzy nowe przyjaźnie "hartowane" na biwakach właśnie, daje umiejętności, których nie-harcerze nie posiądą i wreszcie uczy dyscypliny, która w wieku, kiedy hormony zaczynają buzować w głowie, z pewnością się przyda.
Frankowe zdjęcia z frankowego biwaku czekają jeszcze w aparacie, ale pewnie jakoś niedługo sam się nimi pochwali.
A reszta Futraków? Pozbawieni najstarszego dziecka, a z najmłodszym jeszcze nie absorbującym prawie wcale, ruszyliśmy do Cork. Plan był taki, żeby odwiedzić znajomych (dzięki Agnieszko i Piotrze za gościnę) i zobaczyć inną niż waterfordzką paradę. Ale jak wiadomo niektóre plany są od tego, żeby brać w łeb i tak częściowo było z tym.
Odwiedziny oczywiście nastąpiły, rozbiliśmy nasz obóz w pracowni Niebiesko Mi, a w Dzień Św. Patryka ruszyliśmy na paradę. Jednak szybko okazało się, że wcale nie będziemy jej oglądać, a pójdziemy wraz z MyCork w paradzie. Mój plan robienia zdjęć maszerującym grupom szybko został skorygowany na rzecz robienia zdjęć widzom, z czego wyszło coś takiego:
Resztę zdjęć zobaczycie TUTAJ.
A jeśli ciekawi jesteście jak wyglądała grupa, w której szliśmy to zajrzyjcie TUTAJ.
W ramach planów, które biorą w łeb, czekała nas jeszcze niespodzianka w postaci Pidżama Party, czyli urodzin znajomej naszych gospodarzy, na które byliśmy słabo przygotowani w kwestii strojów. A ramach nieplanowanych planów, które biorą w łeb, mój pobyt na owym Pidżama Party (Iwka z Zuzką i dzieckiem wewnętrznym została w naszej bazie u Agi i Piotra), który miał potrwać dosłownie chwilę przeciągnął się karygodnie czego skutki przemilczę... :)
Potem już był tylko powrót do domu, powitanie z Frankiem, wieczorne wysłuchanie opowieści biwakowych i odsypianie intensywnego, "pierwszo-razowego" weekendu.
A żeby nie było że to jedyne nasze pierwsze razy ostatnimi czasy...
W tym roku po raz pierwszy nasz ogród zmieni się w ogród ziołowo-warzywny. Mamy nadzieję, że nie po raz ostatni. Zbieranie doniczek i innych pojemników trwa. Część nasion już wysiana i wykiełkowana w domu. Część wkrótce dojedzie z Polski (Dzięki, mamo!).
I w lato mamy zamiar żywić się zdrowiej tym co sami wyhodujemy. Chętnych zapraszamy na degustację, oczywiście jeśli do naszych roślin pierwsze nie dobiorą się ślimaki, prawdziwa plaga tutejszych ogródków.
No i z pierwszych razów czeka nas też Pierwsza Komunia Św. Zuzki. Ale to temat na inny wpis.
A na koniec jeszcze coś na lepszy nastrój i na poprawę pogody - wiosenny wierszyk Zuzki:
Poprzedni weekend z wielu względów był pełen "pierwszych razów".
Franek po raz pierwszy wyjechał na harcerski biwak, na cały przedłużony weekend, a my korzystając z mniejszej liczby Futraków do ogarnięcia po raz pierwszy w Dniu Św. Patryka wyjechaliśmy z Waterford i paradę przeżyliśmy w Cork.
Frankowy biwak szykowany był już od dawna, a od jeszcze bardziej dawna cała drużyna harcerska w Waterford przygotowywała się do wspólnego wyjazdu. W piątkowe popołudnie ponad 30 dzieci wsiadło do autobusu i żegnane smutnymi, ale dumnymi spojrzeniami rodziców i rodzeństwa, ruszyło do ośrodka w Mount Mellary, by tam spędzić niezapomniany weekend.
W tym samym miejscu ci sami rodzice 3 dni później odbierali zgoła inne dzieci. Wymęczone nocnymi wartami i rajdami tak, że zasypiały niemal na stojąco, a jednocześnie szczęśliwe i gotowe choćby zaraz wracać na biwak.
Trochę więcej szczegółów przeczytacie w artykule Michała Kaliskiego, a z refleksji osobistych napiszę tyle, że harcerstwo trafiło się nam (a raczej Frankowi) w doskonałym momencie. Sam nigdy harcerzem nie byłem, ale widzę, że bycie nim naszemu 13-latkowi przynosi same plusy, kształtuje zainteresowania, tworzy nowe przyjaźnie "hartowane" na biwakach właśnie, daje umiejętności, których nie-harcerze nie posiądą i wreszcie uczy dyscypliny, która w wieku, kiedy hormony zaczynają buzować w głowie, z pewnością się przyda.
Frankowe zdjęcia z frankowego biwaku czekają jeszcze w aparacie, ale pewnie jakoś niedługo sam się nimi pochwali.
A reszta Futraków? Pozbawieni najstarszego dziecka, a z najmłodszym jeszcze nie absorbującym prawie wcale, ruszyliśmy do Cork. Plan był taki, żeby odwiedzić znajomych (dzięki Agnieszko i Piotrze za gościnę) i zobaczyć inną niż waterfordzką paradę. Ale jak wiadomo niektóre plany są od tego, żeby brać w łeb i tak częściowo było z tym.
Odwiedziny oczywiście nastąpiły, rozbiliśmy nasz obóz w pracowni Niebiesko Mi, a w Dzień Św. Patryka ruszyliśmy na paradę. Jednak szybko okazało się, że wcale nie będziemy jej oglądać, a pójdziemy wraz z MyCork w paradzie. Mój plan robienia zdjęć maszerującym grupom szybko został skorygowany na rzecz robienia zdjęć widzom, z czego wyszło coś takiego:
Resztę zdjęć zobaczycie TUTAJ.
A jeśli ciekawi jesteście jak wyglądała grupa, w której szliśmy to zajrzyjcie TUTAJ.
W ramach planów, które biorą w łeb, czekała nas jeszcze niespodzianka w postaci Pidżama Party, czyli urodzin znajomej naszych gospodarzy, na które byliśmy słabo przygotowani w kwestii strojów. A ramach nieplanowanych planów, które biorą w łeb, mój pobyt na owym Pidżama Party (Iwka z Zuzką i dzieckiem wewnętrznym została w naszej bazie u Agi i Piotra), który miał potrwać dosłownie chwilę przeciągnął się karygodnie czego skutki przemilczę... :)
Potem już był tylko powrót do domu, powitanie z Frankiem, wieczorne wysłuchanie opowieści biwakowych i odsypianie intensywnego, "pierwszo-razowego" weekendu.
A żeby nie było że to jedyne nasze pierwsze razy ostatnimi czasy...
W tym roku po raz pierwszy nasz ogród zmieni się w ogród ziołowo-warzywny. Mamy nadzieję, że nie po raz ostatni. Zbieranie doniczek i innych pojemników trwa. Część nasion już wysiana i wykiełkowana w domu. Część wkrótce dojedzie z Polski (Dzięki, mamo!).
I w lato mamy zamiar żywić się zdrowiej tym co sami wyhodujemy. Chętnych zapraszamy na degustację, oczywiście jeśli do naszych roślin pierwsze nie dobiorą się ślimaki, prawdziwa plaga tutejszych ogródków.
No i z pierwszych razów czeka nas też Pierwsza Komunia Św. Zuzki. Ale to temat na inny wpis.
A na koniec jeszcze coś na lepszy nastrój i na poprawę pogody - wiosenny wierszyk Zuzki:
To My dziekujemy za odwiedziny :) i zapraszamy ponownie :)
OdpowiedzUsuńBabcia i dziadek też dziękują za odwiedziny i za ... bilety ;)
OdpowiedzUsuń