Przejdź do głównej zawartości

Dla Mamy

Autor:
Znalazłem jakiś stary, niemal zapomniany wpis jeszcze z czerwca. Więc niniejszym publikuję :)

Zuzanna, nasza rosnąca u boku słynnego brata, gwiazda, wystąpiła w sobotę w Polskiej Szkole w krótkim programie artystycznym dla mam i tatów. Zerówkowe dzieciaki stanęły na wysokości zadania i każde z osobna i wszystkie razem zasłużyły na gromkie brawa.
Zuzka, posiadajaca pamięć zadziwiającą nawet jej własnych rodziców, swój wierszyk opanowała w jedno krótkie popołudnie, tak między obiadem a deserem, i potem tylko szlifowała dykcję, intonację i inne aktorskie zagrania, które co tydzień trenuje na teatralnych warsztatach.



Na koniec oprócz buziaków rodzice dostali laurki, a mama w bonusie czerwoną różę. Wzruszeniom i zachwytom nie było końca.

I po raz kolejny utwierdziłem się w przekonaniu, że Grupa Teatralna Mini-Mini robi dobrą robotę. Zuzka przyzwyczajona w zasadzie do deklamacji, występowania i do "sceny" bez zająknięcia i bez cienia tremy wystąpiła przed nieznaną publicznością. Normalnie gwiazda nam rośnie.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Popolitykujmy

Autor:
Kilka dni temu jechałem ze znajomym w dłuższą drogę i była okazja do pogadania o tym i owym. Takie trochę "nocne Polaków rozmowy" tyle że rano i w samochodzie, więc bez procentów. Tematów było dużo, ale oczywiście w końcu zeszło na politykę. Bo jakże by to było tak bez polityki w polskim gronie. A skoro polityka to wiadomo... narzekanie i psioczenie na polską, pożal się Boże, klasę polityczną, która z klasą to może ma wspólną jedynie nazwę, ewentualnie konto na "Naszej Klasie". I tak w trakcie głośnego zastanawiania się nad powodami obecnego spsienia, czy mówiąc delikatniej, zepsucia sceny politycznej skrystalizowała mi się taka myśl, która od dawna chodziła mi po głowie. Padło pytanie znajomego, dlaczego w latach 20-tych wszystkie, lub niemal wszystkie ważne parti...
8 komentarzy
Czytaj więcej

6 lat później...

Autor:
6 lat temu była niedziela i był to ostatni dzień wakacji dla Franka. W poniedziałek poszedł do nowej szkoły, poznał nowych kolegów i koleżanki, a my w lekkim stresie zastanawialiśmy się jak to będzie, jak sobie poradzi, jak chociażby się porozumie, bo przecież szkoła była irlandzka, a Franek prawie słowa po angielsku nie umiał. Oczywiście okazało się, że sobie poradził, po kilku godzinach wyszedł z klasy z uśmiechem i następnego dnia chciał wracać. No i do dziś nie wiemy kto przeżył większy stres, my czy on. Tak w skrócie wyglądał jeden z tych naszych "początków", kiedy 6 lat temu stawialiśmy pierwsze kroki na irlandzkiej ziemi jako imigranci. Ten właśnie dzień często mi się przypomina, kiedy teraz z tej samej klasy, w której Franek zaczynał przygodę ze szkołą w Irlandii, obieramy Zuzkę. Wtedy siedziała jeszcze w brzuchu u mamy zupełnie nieświadoma swojej przyszłości. Podobnie zresztą i my tej przyszłości byliśmy nieświadomi, nie mieliśmy pojęcia o tym co będziemy robić, gd...
4 komentarze
Czytaj więcej

Nadzieja umiera ostatnia

Autor:
"Kończy się tydzień, nie ma nadziei, że następny coś jeszcze zmieni..." zaśpiewał w roku 1988 słynny zespół Kult. W obecnej sytuacji wiele osób zmienia "tydzień" na "rok" i mocno pesymistycznym wzrokiem patrzy w bliższą czy dalszą przyszłość. A przecież nadzieja to jest jedyna co nam jeszcze pozostało po tym 2020 roku, który miał być taki pięknie jubileuszowy, okrągły i pełen fantastycznych wydarzeń. A okazał się jednym z tych, o których mówi "stare chińskie przekleństwo" - Obyś żył w ciekawych czasach. Niewątpliwie czas zarazy jest bardzo ciekawy. I niewątpliwie starzy Chińczycy mieli rację w ten sposób przeklinając swoich wrogów. Ostatnie 12 miesięcy (a nawet nieco mniej, zważywszy, że koronawirus dotarł do nas w okolicach wczesnej wiosny) przemodelowało w zasadzie wszystkie podstawy naszego życia i zmieniło nas na tylu poziomach, że aż trudno tutaj wszystkie te aspekty wymienić. Gospodarczo Europa prawie leży na łopatkach. Społecznie jesteśmy ...
3 komentarze
Czytaj więcej