Tak, tak, wiem... Dawno nie pisaliśmy nic, ale swoje powody mieliśmy. Bo generalnie ciągle coś, a to jedno a to drugie, a to trzecie. No i oczywiście mieliśmy ważnych gości. Najpierw na rekonensans zleciała moja własna osobista siostra z mężem, a potem na teren już rozpoznany przybyli rodzice i dziadkowie w jednej osobie.
Ale po kolei... Jako że zaległości są spore, będzie w telegraficzno-obrazkowym skrócie.
W niedzielę z państwem Batura wybraliśmy się do dziury w ziemi, czyli Dunmore Cave.
W środku stalaktyty, stalagmity, zakamarki i takie widoki, że czasami trudno było uwierzyć. A najlepszy widok był po zgaszeniu świateł w najniższej części jaskini. Widok czerni. Widać było dokładnie NIC. Oczy same szukały jakiegoś punktu zaczepienia, czegokolwiek, ale nie było nic poza czarnością.
Na górze, po wyjściu z jaskini. Zmęczeni, ale zadowoleni.
Szczególnie ten pan poniżej...
Niby u nas wiosna, niby dni bywają ciepłe, niby mrozów nie uświadczysz, ale goście z Polski marzną i czapki się przydały. Zresztą potem przydały się jeszcze bardziej... ale o tym co potem było napiszę właśnie potem.
Na razie można sobie obejrzeć obrazki. Komentarz wkrótce.
Komentarze
Prześlij komentarz